” آی عشق …”

رفتار مناسبتی رفتاری است که عموم مردم در ایام خاصی از خودشان نشان می دهند که به آنها رسم و روسم، آداب یا مناسک هم گفته می شود. با این تعریف از رژه ی تیم های حاضر در المپیک تا هدیه دادن شکلات ولنتاین همه نوعی رفتار مناسبتی هستند.

هرکدام از این ایام و مناسبت ها هم بنا به دلیلی شکل گرفته اند که معمولا روح این مراسم با خصلتی انسانی گره خورده است. همبستگی و ارزش های اخلاقی در مناسبات ورزشی، عشق و ارزش صمیمیت در ولنتاین، روشنایی و امید به زندگی در یلدا و نو شوندگی و تولدی دوباره در نوروز همه اشاراتی واضح به ارزش های والای انسانی دارند. مناسبت ها قرارداد های جمعی ای هستند که اگر یادمان نرود برای چه برپا شده اند در رشد مهارت های ارتباطی و انسانی یاری گر هستند. اما چه بسیار پیش می آید که باید ها و نبایدهای رسم و رسوم این مناسبات آنچنان مهم تر از روح آنها می شوند که فردای روز مناسبت باید به تیمار زخم های ناشی از آن پرداخت. زخمی های ولنتاین یا مجروحین مناسبتی آنهایی هستند که فردای مراسم از به جا نیامدن شایسته و بایسته ی آیین ها لب به شکایت می گشایند و فراموش می کنند روح دوست داشتن و صمیمیتی که مقدم بر هر آیینی است.