در کتاب فارسی دبستان یاد گرفتیم ” نفرین به دهانی که بی موقع باز شود” اما متاسفانه یاد نگرفتیم که با دهانی که به موقع باز نشود چه بکنیم!
روابط ما از حرف هایی که می زنیم آسیب کمتری می بینند تا از حرف هایی که نمی زنیم. حرف های زده نشده جمع می شوند و ناگهان به صورت واکنش های عاطفی و غیر منتظره خودشان را نشان می دهند.
به قول حمید مصدق:
” حرف را باید زد!
درد را باید گفت!”
درهای گفت و گو را باز کنیم، قفل از زبان بگشاییم و اجازه بدهیم حرف هایمان را بشنوند و حرف ها را بشنویم.
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.