“سرزنشگر درون” اگر به سر و صدا های درونمان دقت کنیم، متوجه صدای آشنایی می شویم که در نقش منتقدی با پشت و کار و سرزنشگری بی رحم ظاهر شده است و دائم مشغول قضاوت کردن رفتارهای ماست. این صدای نقاد و درست و غلط کننده آنچنان است که هر کاری کنیم نقدی برایش حاضر کرده است. اگر مادری باشی که در خانه به فرزندانت رسیدگی می کنی، نچ نچ هایش در این باب است که از ارتباطات اجتماعی و موفقیت های شغلی عقب افتادی، باید درس می خواندی ، کار می کردی و چه و چه، اگر به امور اینچنینی بپردازی هوارش به آسمان می رود که ای بابا خانه ات را آباد کن که بنیان خانواده از اهم امور است. پژوهش های آکادمیک مبسوط در حوزه ی روان، مربوط به سرزنش خویشتن Self-criticism نشان می دهد که این صدای سرزنشگر؛ زن و مرد، پیر و جوان، آسیایی و اروپایی نمی شناسد و همه گیر است و تاثیر بسزایی در تجربه ی حال های ناخوش آیند ما دارد. این سرزنش ها بر خلاف باور عمومی، نه تنها انگیزه دهنده برای اقدامات بیرونی نیست، بلکه یکی از عواملی است که به طور جد بر سر راه موفقیت و سعادت ما قرار می گیرد. فرقی نمی کند که این باید و نباید هایی که بر خودمان تحمیل می کنیم برآمده از ارزش گذاری های اجتماعی باشند ویا شکل گرفته از گذشنه فردیمان به هر صورت تازیانه اش بر گرده ی نازنین روانمان فرود می آید. به این صدا ها هوشیار باشیم و تدبیر کنیم که حقیقتا در زندگیمان چه می خواهیم.